Wyobrażacie sobie skrobać naście arkuszy 100x70 cm ołówkiem o średnicy 0,5 mm? Jeżeli nie to okej, zrobiliśmy to za Was:

Na początku staraliśmy się wykonać komendę kopiuj, wklej i poprzez wielokrotne powielenie dowolnego przedmiotu tworzyliśmy kompozycję.

Ciąg dalszy imitacji nastąpił w następnej pracy, gdzie wybieraliśmy jeden przedmiot, który później hiperrealistycznie powiększaliśmy. Widzieliście kiedyś taką dużą paczkę gum do żucia?                        

Na szarych papierach (które są akurat brązowe) w większości były zadania z ruchu przedmiotu i postaci. Nie jest tak łatwo przedstawić ruch na papierze który się nie rusza. Zdaliśmy sobie z tego sprawę bardzo mocno, jak doszło do rysowania, ale moim skromnym zdaniem poradziliśmy sobie w miarę ok.    

Kolejne zadanie było też trochę jak kopiuj + wklej, ale trochę inne. Wybierasz jeden przedmiot i rysujesz ten jeden przedmiot 6 razy, ale za każdym razem inaczej.

Z myślą dzielenia przez 3 następny arkusz podzielony został na 9 pól. Każde z pól miało stanowić oddzielną kompozycję, ale razem wszystkie 9 miało ze sobą razem grać.

Ostatnia praca, ty + 3 płaszczyzny i twoim zadaniem jest ukazać ich wzajemne przenikanie.

Przesyłam podziękowania dla wszystkich osób, które zajmowały się aranżowaniem i wieszaniem wystawy. Wszystkim trzem – czterem osobom, które przyszły i wytrwały do końca. Wasze oddanie jest przykładem dla następnych pokoleń i mam nadzieje, że postawią Wam pomnik w Siedlcach.

AGNIESZKA CZERNIK , STUDENTKA EDUKACJI ARTYSTYCZNEJ W ZAKRESIE SZTUK PLASTYCZNYCH